“พระอวโลกิเตศวรกวนอิมโพธิสัตว์”นั้น หรือที่พวกเรารู้จักกันดีในนามว่า“เจ้าแม่กวนอิม”ท่านเกิดเมื่อปลาย “ราชวงศ์โจว” ในแผ่นดิน “จงหยวน” วันที่ ๑๙ เดือนยี่(จีน) ซึ่งมีเมืองหนึ่งทางทิศตะวันตกมีชื่อว่า “ซินหลิน” ขณะนั้นผู้ครองเมืองมีชื่อว่า “เมี่ยวจ้วน” ซึ่งไม่เลื่อมใสในพุทธศาสนา พระองค์ปกครองบ้านเมืองอย่างปราศจากทศพิธราชธรรม มีมเหสีชื่อว่า “เป่าเต๋อ” ทั้งสองไม่มีพระโอรส มีเพียงพระธิดา ๓ องค์ องค์โตชื่อ “เมี่ยวอิม” องค์รองชื่อ “เมี่ยวหยวน” องค์สุดท้องชื่อ “เมี่ยวซ่าน” คือพระแม่กวนอิมนี้นั่นเอง ตอนเยาว์วัยองค์หญิงเมี่ยวซ่านทรงเป็นพุทธมามกะ ไม่กินเนื้อสัตว์ และมีจิตใจที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่น มีความรู้แจ้งในหลักพุทธธรรมอย่างลึกซึ้ง ทรงตั้งพระทัยแน่วแน่ที่จะบำเพ็ญเพียรเพื่อความหลุดพ้น จึงตั้งปณิธานเข้าสู่เพศบรรพชิต (ออกบวชวันที่ ๙ เดือน ๙) โดยมี “หลงเหลี่ยน”นางกำนัลบวชติดตามไปด้วย ตอนนั้นพระบิดาเมี่ยวจ้วนไม่เห็นด้วย จะบังคับให้เลือกราชบุตรเขย เพื่อจะได้สืบทอดราชบัลลังก์ต่อไป แต่องค์หญิงเมี่ยวซ่านไม่สนพระทัยเรื่องลาภ ยศ และสรรเสริญใดๆ แม้จะถูกพระบิดากลั่นแกล้งอย่างไร พระองค์ก็ไม่เคยนึกโกรธเคืองแต่อย่างใด พระบิดาได้หาวิธีทรมานเพื่อให้เปลี่ยนความตั้งใจ โดยขับไล่ให้ทำงานหนักในสวนดอกไม้ แต่ก็มีเหล่ารุกขเทวดามาช่วยทำแทนให้ทั้งหมด พระบิดาเมื่อเห็นว่าไม่ได้ผล จึงรับสั่งให้แม่ชีนำองค์หญิงเมี่ยวซ่านไปอยู่ที่ “วัดนกยูงขาว” และให้เอางานของแม่ชีทั้งหมดมอบให้องค์หญิงทำคนเดียว แต่องค์หญิงก็มีพระทัยเด็ดเดี่ยวยิ่งนัก มีเหล่าเทพารักษ์มาช่วยทำแทนให้อีก กษัตริย์เมี่ยวจ้วนเข้าพระทัยว่า พวกแม่ชีไม่กล้าเคี่ยวเข็ญให้พระองค์ทำงานหนัก ก็ทรงกริ้ว จึงสั่งให้ทหารเผาวัดนกยูงขาวจนวอดเป็นจุณไปพร้อมกับพวกแม่ชีทั้งวัด มีเพียงองค์หญิงเมี่ยวซ่านเท่านั้นที่ปลอดภัยรอดมาได้ กษัตริย์เมี่ยวจ้วนทรงทราบดังนั้น จึงรับสั่งให้นำตัวราชธิดาไปประหารชีวิต ตอนนั้นมีเทพารักษ์คอยคุ้มครองเจ้าหญิงอยู่ โดยเนรมิตทองคำทิพย์เป็นเกราะหุ้มพระวรกาย คมดาบของทหารจึงไม่อาจระคายพระวรกาย จนดาบหักสะบั้นถึง ๓ ครั้ง ๓ ครา พระบิดาทรงกริ้วยิ่งนัก โดยเข้าพระทัยว่าทหารไม่กล้าประหารชีวิต จึงรับสั่งให้ประหารนายทหารเหล่านั้นแทน แล้วรับสั่งให้จับองค์หญิงไปแขวนคอ ทว่าผ้าแพรที่แขวนคอก็ขาดสะบั้นลงอีก ทันใดนั้นปรากฏว่ามีเสือเทวดาตัวหนึ่ง ได้นำเอาองค์หญิงขึ้นพาดหลังแล้วพาหนีไปที่ “เขาเซียงซัน”